De meeste patiënten herstellen snel na een besmetting met het nieuwe coronavirus. Maar een kleine groep houdt hardnekkige klachten.

‘Is Covid-19 al weg?” Dat is maandenlang de eerste vraag die opkomt bij Paul Garner als hij wakker wordt. Half maart loopt de hoogleraar publieke gezondheid aan de Liverpool School of Tropical Medicine een corona-infectie op, waarschijnlijk via de bij hem inwonende jonge artsen aan wie hij kamers verhuurt.

„Aanvankelijk was het niet meer dan een snotneus, een beetje malaise en reukverlies. Ik dacht dat ik er snel van af zou zijn”, vertelt hij in een videogesprek vanaf zijn vakantieadres in de Caraïben. „Maar na vijf dagen diende een verzengende hoofdpijn zich aan. Ik was zó uitgeput, voelde me zó miserabel, ik dacht echt dat ik doodging. Ik had gelezen dat het ook het hart kan aantasten.”

Wat volgt is een vier maanden lange achtbaan aan klachten – de ene dag is het spierpijn, dan weer misselijkheid, druk op de borst, gewrichtspijn of hartkloppingen. Er is plotseling opdoemende hersenmist, een piep in zijn oor, tintelende ledematen, problemen met praten, stemmingswisselingen. „Ik werd soms in tranen wakker, en ’s middags ging het weer goed. Er was geen touw aan vast te knopen.”   >> Lees verder op nrc.nl

Dit artikel verscheen op 11 december 2020 in NRC.